Bemiddelaar

Er is verschil tussen de mediator en de bemiddelaar: de mediator blijft bewust inhoudelijk op afstand (“lijdelijk”) en laat daarmee de conflictpartijen hun geschil zèlf oplossen. De bemiddelaar is meer actief. Hij onderzoekt op inhoudsniveau bij partijen waar de belangen liggen en waar ze botsen. De bemiddelaar draagt inhoudelijke oplossingen aan.  U kunt dan zelf beslissen of u met een voorgestelde oplossing akkoord gaat.

In vakjargon: de mediator heeft slechts de procesregie in handen, de bemiddelaar heeft ook een groot deel van inhoudelijke regie in handen.

Dat betekent dat een bemiddelaar bij de begeleiding bij echtscheiding directiever is dan een mediator. Met andere woorden: de bemiddelaar doet actief voorstellen. Ook zorgt hij er voor dat de balans in gesprekken niet doorslaat in het voordeel (of nadeel) van een van partijen.

Bemiddeling is alleen mogelijk als aan de volgende punten voldaan wordt:

• Twee of meer partijen hebben een geschil dat ze niet (meer) zelf kunnen oplossen.
• De communicatie tussen de partijen is – soms ernstig – verstoord, zodat een gesprek onmogelijk is geworden.
• Geen van de partijen is in staat om zijn eigen wens zonder de andere partij te realiseren, ook niet met behulp van een externe autoriteit.
• Partijen zijn in principe bereid om afspraken te maken met de andere partij. (Als een partij de totale onderwerping of vernietiging van de andere partij wenst en niet met minder genoegen neemt, heeft bemiddeling geen zin.).
• Er is een bemiddelaar beschikbaar die voor beide partijen aanvaardbaar is.
• Partijen willen hun conflict niet in de openbaarheid (voor de rechter) brengen